De buikwandcorrectie van Sandy

Sandy (46): “Ik heb jaren geprobeerd om mijn buik te verstoppen en blijkbaar is dat goed gelukt. Niemand viel het op. Maar zelf was ik er elke dag mee bezig. Ik had vroeger al een buikje, maar na twee zwangerschappen was het echt lelijk geworden. Je wordt er voortdurend mee geconfronteerd: als je kleding uitkiest, tijdens het douchen, als je naar bed gaat. Mijn buik beheerste mijn leven.

Mijn man had al eens gezegd: laat er toch wat aan doen. Maar ik dacht: dat is iets voor de elite of de showbizz. Gewone mensen doen dat niet. Op een gegeven moment drong het tot me door dat het me niet ging lukken om die buik met minder eten of sporten ooit weg te krijgen. Toen dacht ik: waarom ook niet?

Op consult beaamde plastisch chirurg Felicia Smits wat ik al vermoedde, namelijk dat een buikwandcorrectie geen overbodige luxe was. Dat was toch een opluchting. Ik kreeg alle informatie mee naar huis en mocht er eerst nog over nadenken. Maar ik heb niet getwijfeld en meteen de afspraak gemaakt. Het is natuurlijk een flinke ingreep, dus ik heb goed uitgevraagd hoe lang ik zou moeten revalideren, Ik wilde graag na drie weken weer aan het werk en dat is ook gelukt. Het klopte precies wat dokter Smits zei: je moet een week bedrust nemen en kromlopen en dat is eigenlijk het ergst, want daarvan krijg je pijn in je rug. Maar na een week is dat over. Het is een verademing als je weer rechtop kunt staan. O, en die eerste week kun je ook niet lachen heb ik gemerkt, want dat doet pijn. De grappige film die ik wilde kijken moest gewoon uit!

Ik ben blij dat die hele flap er nu af is. Ik zie mijn tenen weer. Mijn kleding past weer goed, ik hoef geen strakke hemden meer aan. In de spiegel zie ik een mooie buik, een figuur dat bij mijn gewicht hoort. Die negatieve prikkel is er niet meer, heerlijk. Tegen anderen die het overwegen zou ik willen zeggen: als je het graag wilt, moet je het zeker niet laten omdat je een weekje in bed moet liggen. Het is echt de moeite waard.”