De borstcorrectie van Willem

Willem (30): “Al sinds de puberteit had ik last van borstvorming. Ik ging eronder gebogen, letterlijk en figuurlijk: ik liep met mijn schouders naar voren zodat het niet op zou vallen. Je loopt minder makkelijk zonder shirt, gaat minder vaak zwemmen. Eigenlijk heb je het gevoel dat iedereen naar je kijkt. Toch is het best een hele stap om daarvoor naar een plastisch chirurg te gaan.

Toen ik het tv-programma ‘Lelijke Eendjes’ zag dacht ik: waarom zou ik ermee blijven lopen? Ik was 30 en de wereld is inmiddels heel anders dan 15 jaar geleden. Het taboe is er nu wel vanaf. Dus ben ik naar de huisarts gegaan. Die stuurde me door naar de plastisch chirurg in het ziekenhuis. Daar bleek dat de ingreep niet vergoed zou worden. Ik dacht: dan ga ik liever voor de kwaliteit van een kliniek waar artsen werken die zich hebben gespecialiseerd in cosmetische chirurgie.

Het consult bij drs. Wiebren van den Berg in Velp verliep heel prettig. Hij was vol begrip, ik voelde me op mijn gemak gesteld. Ik moest geen wonderen verwachten van het resultaat want de natuurlijke vorm blijft behouden, maar er was een goede verbetering mogelijk. Omdat ik geen klierweefsel had hoefde ik niet geopereerd te worden, het zou via liposculptuur kunnen. Dat betekent geen grote littekens, een meevaller. Ik heb meteen besloten om het te laten doen.

Omdat het een gevoelig gebied is, werd de ingreep onder algehele narcose gedaan. Het verliep heel soepel, voor ik het wist was de behandeling achter de rug. Ook daarna heb ik helemaal geen last gehad. Ik heb wel rust genomen maar ik kon me volledig bewegen en had totaal geen pijn, ook dat is alles meegevallen.

Het duurt wel even voor je het definitieve resultaat ziet. Meteen na ingreep heb je nog geen zwelling, toen zag ik al dat het mooi was. Twee maanden later was de zwelling weg. Ik ben hartstikke tevreden, het is beter geworden dan ik ooit had kunnen denken. Ik merk ook een persoonlijke winst: je gedraagt je anders, hebt niet meer het gevoel dat iedereen naar je kijkt. Ik droeg altijd een extra T-shirt onder mijn kleding om het te verhullen. Dat hoeft nu niet meer. Ik loop rechtop met mijn borst vooruit. Ik hoef me nergens meer voor te schamen. Achteraf gezien denk ik: ik had het beter meteen kunnen doen.”