De facelift van Nina

Waarom wilde je graag een facelift?
Nina: “Eerlijk is eerlijk: het verval was bij mij nog verre van dramatisch. En ja, er viel goed mee te leven. Maar als ik foto’s zag, of tijdens een zoomgesprek met een close-up van mezelf werd geconfronteerd, dan baalde ik van die leeggelopen hamsterwangen. Mijn vader en mijn tante hebben van die treurige mondhoeken en een rechthoekig gezicht, dat is mijn voorland. Ik dacht regelmatig: dit is mijn beste levensfase ooit. Alleen jammer van dat hoofd, dat niet verbloemt dat het feestje op zijn eind begint te lopen.”

Heb je er lang over nagedacht?
“Ja, ik ben in 2018 al eens naar een cosmetisch chirurg geweest om te vragen wat ik heel misschien, ooit, in de verre toekomst kon laten doen. Ik dacht dat een mini-lift nog een optie was, maar hij was heel stellig: het moest een algehele hals- en facelift worden. Uitgesloten, dacht ik toen. Alleen al omdat mijn vriend pro-naturel is en ook niet wist dat ik af en toe botox en fillers deed. Maar het bleef toch nagonzen in mijn hoofd…”

Uiteindelijk ben je op consult gegaan bij dr. Erik Jan Timmenga.
“Ja, want ik wilde wel iets laten doen, maar ook zeker weten dat ik geen raar hoofd zou krijgen. ‘Dat gaat ook niet gebeuren,’ verzekerde hij me. Hij vertelde over de MACS-lift, die populair is bij vrouwen van rond de vijftig. Het is een light variant op de klassieke facelift. Een gewone facelift duurt zes uur en vindt plaats onder algehele narcose. Een MACS-lift kan met een ‘roesje’ worden gedaan. Deze ingreep is minder ingrijpend, minder kostbaar, geeft minder complicaties en zwelling maar biedt toch een goed resultaat. Vooral als het gaat om de kaaklijn en het volume van de wangen. En dat was nou net het gebied waar het mij om ging. Ik hoefde er niet lang over na te denken. Ik had het spaargeld, ik wilde dit graag. Dus ik ging het doen.”

Waarom heb je aan niemand verteld dat je een facelift ging laten doen?
“Ik denk dat dat komt door dat calvinistische monster in mij. Dat sist: ‘Je moet sparen voor je pensioen. Of je huis versneld aflossen. Wat is dit voor belachelijke decadentie?’ Ik was bang dat anderen er ook zo naar zouden kijken. Ik heb dus alleen een paar vriendinnen in vertrouwen genomen. En tegen mijn vriend heb ik gezegd dat ik mijn wangen iets omhoog ging laten halen. ‘Een fácelift?’ vroeg hij argwanend. ‘Ben je gek,’ zei ik, ‘gewoon een eenvoudige MACS-lift.’ Hij vroeg gelukkig niet verder. Ik heb tien lege dagen in mijn agenda gepland en er verder tegen iedereen over gezwegen.”

Maar was je dan niet bang dat anderen het toch zouden zien?
“Ik heb het aan dokter Timmenga gevraagd: als mijn hamsterwangen straks verdwenen zijn, valt dat toch iedereen op? Maar hij zei dat dat niet zo was. Hij gaat voor naturel: een goede facelift zie je niet, je krijgt er alleen een energiekere, frissere uitstraling door. Mensen zullen hooguit denken dat je bent afgevallen of op vakantie bent geweest.”

Toen kwam de dag van de operatie.
“Dat was eind februari. Ik was niet bang voor de operatie, maar ik was toch blij toen ik, met verband om mijn hoofd, kon worden opgehaald. Ik dacht: laat het grote herstel maar beginnen. Lekker met poezen en podcasts op de bank, een soort vakantie eigenlijk. Maar dat viel vies tegen. Die eerste dagen voelde mijn hoofd als een overrijpe watermeloen. Bij het slapen prikken de nietjes in mijn hoofd en de elastische hoofdband die ik een week moet dragen vond ik een helse ramp. Maar pijn heb ik niet gehad, met dank aan de pijnstillers. Toen na een week het verband af mocht en een deel van de nietjes eruit, zag ik er eigenlijk al heel normaal uit.”

Was je meteen blij met wat je in de spiegel zag?
“Ik voelde me de eerste weken erg onzeker. Mijn gezicht was nog wat dik en mijn wangen bleven een tijdje gek voelen, verdoofd en opgezwollen. Mijn linkerwang was ook wat dikker dan de rechter. Ik was voortdurend bang om als decadente ijdeltuit door de mand te vallen. Maar dat gepieker bleek voor niets. Niemand zei of vroeg iets. Helemaal niemand. Zelfs mijn kapster niet, waar ik toch al zestien jaar kom. En dat terwijl ik zelf een heel groot verschil zag!”

Wat zag je dan?
“Die altijd op de loer liggende ergernis die ik voelde als ik in de spiegel keek, die was als een zeepbel opgelost. Alles is hetzelfde, maar net wat ronder, net wat zachter. Mijn ‘overgangshoofd’ zoals ik dat spottend noemde, is veranderd naar een gezicht dat weer een stuk frisser en energieker oogt. Ik kan niet zeggen of dat per se jonger is. Maar dat doet er voor mij ook niet toe. Want de vrouw die ik in de spiegel zie, past weer helemaal bij hoe ik me voel: een vrouw die midden in het leven staat.”

Heeft de facelift jou veranderd?
“Ik had dat niet verwacht, maar dat ik me beter voel over mijn uiterlijk werkt overal in door. Ik voer met meer zelfvertrouwen zakelijke gesprekken. Ik lach vaker naar mannen op straat. Ik ga met veel meer plezier shoppen, want het totaalplaatje is gewoon weer leuker. En dat maakt me knetter-happy. Ik had het geld niet beter kunnen besteden. Mijn pensioen voelt door mijn nieuwe look opeens weer heel ver weg, Gelukkig maar, want het leven is nu!”

Vertel je nog steeds niet dat je een facelift hebt gehad?
“Mensen roepen opvallend vaak dat ik er zo goed uitzie. Soms vertel ik dan de waarheid, maar lang niet tegen iedereen. Want in ongenuanceerd commentaar heb ik helemaal geen zin. Het is mijn gezicht, mijn portemonnee, mijn keuze. Ik heb deze ingreep echt voor mezelf gedaan. En ik ben blij dat ik het erop gewaagd heb.”

Wil je Nina’s hele verhaal lezen? Het staat in het september/oktobernummer 2023 van Saar Magazine.

Foto: Wendy Maria Laimböck-Dekker