De neuscorrectie van Pascalle

Pascalle (43): “Ik vond mijn neus te spits en er zat een bobbel op. Hij maakte me nogal bits, ik zou mijn gezicht liever wat zachter willen zien. Elke keer als er foto’s gemaakt werden dacht ik weer: o nee, die neus… Je ziet zoiets vooral zelf natuurlijk, maar het stoorde mij al 20 jaar. Ik wilde er heel graag iets aan laten doen, maar daar komt ook een financieel plaatje bij kijken. Toen een vriendin me vertelde dat ze kandidaten zochten voor het programma ‘Spiegeltje, spiegeltje’ op LINDA.tv heb ik me aangemeld. Ik dacht: waarschijnlijk word ik toch niet uitgekozen, maar niet geschoten is altijd mis. Tot mijn verrassing werd ik geselecteerd.

Dr. Jacques van der Meulen zou mij gaan opereren en daar was ik heel blij mee. Hij is heel kundig en werkt ook heel secuur, daar kon ik met een gerust hart naar toe. Het consult verliep relaxed, ondanks dat er een camera bij was. Dr. Van der Meulen is van zichzelf heel rustig, die stelt je op je gemak als dat nodig is. Hij heeft foto’s gemaakt van mijn gezicht van voren en en profiel en toen met photoshop laten zien hoe het ongeveer zou gaan worden. Dat geeft een heel realistisch beeld. In mijn geval moest de bobbel weggehaald worden en ook de neuspunt zou aangepast worden. 25 jaar geleden heb ik een skiongeluk gehad waarbij het tussenschot in mijn neus scheef kwam te staan. Dat heeft hij ook meteen rechtgezet. Het was nogal wat kunst – en vliegwerk om het voor elkaar te krijgen en uiteindelijk heeft de neuscorrectie operatie drie uur geduurd. Jacques is een perfectionist en hij wilde het helemaal goed hebben. En dat heeft hij ook gedaan.

Pijn heb ik niet gehad, maar wel ongemak. De eerste tien dagen zag ik echt enorm blauw en alles was opgezwollen. Je hoort van tevoren dat dat erbij hoort, maar je weet pas hoe het voelt als je het ondergaat. Die eerste week is niet meegevallen, maar achteraf was ik blij dat het gebeurd was.

Op het moment dat de spalk eraf mag zie je direct hoe het gaat worden. Ik was heel blij met het resultaat en denk nu: dat had ik tien jaar eerder moeten doen. Ik ben nu zelfverzekerder, het maakt me niet meer uit als er een foto gemaakt wordt. Vroeger probeerde ik altijd te vermijden dat mensen me van opzij zagen, daar hoef ik nu niet meer over na te denken. Ik zeg nog dagelijks tegen mezelf: ik heb nu een mooie neus, ik hoef er niet meer op te letten.

Mensen die mij goed kennen zien duidelijk verschil na, maar anderen zien het pas als ik de voor- en na-foto’s laat zien. Ik ben dus echt mezelf gebleven. Nu is het eindelijk zoals ik het al die jaren heb willen zien.”