De borstvergroting van Debbie

Debbie (31): “Op mijn zestiende wist ik al: dit gaat niet veel worden. Ik had van mezelf zo goed als niks. Er bestonden geen passende beha’s, ik had niet eens een cupmaat. Daar werd ik heel ongelukkig van. Tijdens mijn zwangerschappen werd het wel iets meer, maar daarna waren mijn borsten weer leeg – en zelfs nog slapper. Toen mijn jongste een jaar was en ik wist wat het resultaat was, besloot ik: nu wil ik een borstvergroting.

Ik voldoe aan alle eisen om een borstvergroting vergoed te krijgen. Zo mag je borstklier niet dikker zijn dan 1 cm en mag je geen plooi onder je borst hebben. Maar de verzekering vond elke keer een nieuwe maas in de regels en wilde niet vergoeden. Ik was er al bijna een jaar mee bezig geweest, toen mijn vriend mij ten huwelijk vroeg. Toen heb ik meteen gezegd: ik wil eerst een borstvergroting hebben voor ik trouwjurken ga passen. Laat die verzekering maar zitten, ik ga het zelf betalen.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb onderzoek gedaan naar klinieken, veel reviews gelezen en vlogs gekeken. Bij Velthuis kliniek wilde ik graag op gesprek. Bij Felicia Smits had ik een heel fijn gesprek, toen wist ik het zeker. De afspraak voor de operatie kon vrij snel gemaakt worden. Dat vond ik fijn, dat gaf minder tijd om na te denken en bang te worden.  

Ik was nog nooit geopereerd en zag erg op tegen de narcose. Na een gesprek met Felicia hierover was ik al een stuk geruster, maar de dag van tevoren was ik toch letterlijk ziek van de zenuwen. Ik moest me om 7 uur melden, om 8 uur werd ik geholpen en om 11 uur mocht ik alweer naar huis. Het is heel goed gegaan allemaal, het is me zó meegevallen. Achteraf dacht ik: heb ik me daar zo druk over gemaakt?

De eerste twee dagen daarna voelt het alsof je onder een trein hebt gelegen, elke spier in je lichaam doet pijn. Ik ben een zijslaper en dat kan even niet, dus heb ik twee nachten slecht geslapen. Dat je een strakke beha draagt scheelt wel een stuk. De beha die ik van de kliniek had meegekregen vond ik net niet stevig genoeg. Ik heb toen zelf een sportbeha gekocht met rits, daar had ik iets meer aan.

Ik ben enorm blij met hoe mooi het is geworden. Ik kleed me niet alleen anders, maar voel me ook anders. Mijn houding is veranderd: ik liep altijd een beetje met mijn schouders naar voren, nu loop ik rechtop. Ik merk dat ik een open blik heb, dat ik mensen aankijk. Ik maak directer contact omdat mijn houding veel meer open en zeker is geworden.

Trouwjurken passen was echt geweldig! Ik heb een jurk gekocht met een lijfje van kant dat zich helemaal vorm naar mijn lichaam. Het ziet er heel natuurlijk uit, zó mooi. Volgend jaar juli gaan we trouwen en ik kan niet wachten om ‘m aan te doen…”